«Мен бұл оқиғаны басымнан кешірмесем, мұндайға еш сенбес едім», — деп бастады әңгімесін Рақымжан аға.
— Баяғыда, қазір сүйегі қурап қалған Қаңтарбай шал бір нәрсені көңірсітіп айтып отырушы еді. Сонда «осы алжыған шал өлер алдында болмас дүниені айтып елдің басын қатыратыны несі», – деп ренжуші едім.
Ал енді өз басымнан кешкенді айтпас бұрын, Қаңтарбай шалдың бір әңгімесін айтып берейін.
Болмаған соң ауыл молдасына келіп, көргендерімді айттым.
«Көзіңе көрінген жын-шайтан ғой. Ол жерде баяғыда ескі ауылдың жұрты болған. Мойныңа тағып жүр», деп дұға жазып берді.
Кейін дәл сол жерде, сол елес ауылды, дәл сол адамдарды бірнеше мәрте көрдім. Олар үнемі көкжиекке қарап, қол сілтеп, әлденені әңгімелеп жатты…
«Дәл осы әңгімені айтқанда бұл бір алжыған Қаңтарбай шалдың қырық өтірігі ғой, деп жүре тыңдаушы едім», — деп сабақтады әңгімесін Рақымжан аға.
– Дәл осы жағдайды жақында өз басымнан өткізбесем, мұндайға еш уақытта сенбес едім. Бірде үйдегі жалғыз сиыр табыннан келмей қалды. Кешкілік шапқылап арлы-берлі іздегенмен табылдамады. Ертесінде тағы іздеп шықтым. Жұрт «Жалғызтерек жақтан бір қарайғанды көрдік» деген соң, соған қарай тартқанмын. Көк бестімен аңыратып келіп, баяғы Қаңтарбай шал айтқан дөңеске шыға келдім де, қаттым да қалдым.
Баяғы анау алжыған шал айтқан елес ауыл алдымда жайрап жатыр.
Өз көзіме сенерімді де, сенбесімді де білмей, дал болып тұрып қалдым. Сол ауыл… сол көрініс… домбыралы мырза… түтіндеп жатқан қазан-ошақ… Бір киіз үйдің көлеңкесінде күйсеп сиырым жатыр. Баяғы қиқарлығыма салып, «неде болса жандарына барып көрейін» деп атымды тебініп қалып едім, елес-ауыл ыдырап жүре берді. Әлгі ауылдан із де қалмады. Тек бір шидің түбін көлеңкелеп біздің үйдің қарасанкелгірі жатыр екен.
«Бәлкім тағы көрінер» деп, әлгі дөңге бірнеше мәрте шықтым. Бірақ елес ауыл қайтып елес бермеді.
Бұл не жұмбақ? Оны осы күнге дейін түсінбей қойдым.
Жын-шайтан елестеді ме десем, аяқ-қолым балғадай, дені сау адаммын. Лағып жүрген жан емеспін. Бұл не сонда?
Осы бір Рақымжан ағаның айтқандары біразға дейін көкейімде жүрді. Кейін ес біліп етек-жеңімді жинаған кезде сол ауыл сыртындағы Жалғызтерекке барып, сол бір дөңеске талай мәрте көтерілгенмін. Бірақ елес ауыл маған көрінбеді. Дегенмен сондай елестер ара-тұра кей адамдарға кей сәтте көрініп тұратынына сенімдімін. Қазіргі ғылым ондай сәттер жиі қайталанып тұратынын дәлелдеп қойған.
Оны тіпті «уақыт ойығы» не болмаса «уақыт иірімі» деп атайды. Бәлкім, әлгі елес ауыл Қаңтарбай шал мен Рақымжан аға кездейсоқ сол «уақыт ойығының» табалдырығын басып қалғанда көрініс берген болар. Бәрі де мүмкін-ау….
https://kaz.365info.kz/meshitte-otyr-an-perishte-kamera-a-t-sip-aldy-242100
Жарылқап Таңатарұлы