Осы сессиядан бастап Парламент Мәжілісінде талқыланған заң жобаларына саяси партиялар мен «ұлтшылдар» шақырыла бастады. Бұрын біздің депутаттар заң жобасын өздері жазып, ешкіммен ақылдаспай-ақ қабылдай салатын.
Шыны керек, жер дауы Парламент Мәжілісінің жұмысына оң әсер еткен тәрізді. Өйткені бүгінде заң жобаралын депутаттармен бірге “Ауыл” мен “Бірлік” және де Жалпыұлттық социал демократиялық партиясы талқылап жатыр. Зәуреш Батталова, Досым Сәтпаев, Евгений Жовтис сынды белгілі азаматтар да депутаттарға бағыт-бағдар беруде.
Бірақ Мәжіліс депутаты Майра Айсина Парламенттің баяғыдан бері қара халықтан тығылып, «жабық» жұмыс істеп келгенін мойындамай қойды:
– Парламентке азаматтық белсенділер мен саяси партияларды тарту — Нұрсұлтан Назарбаевтың ұсынысы. Біз оны қолдап, саяси партиялар мен азаматтық белсенділерді қабылдап жатырмыз. Бірақ
Мәжілістің есігі бұған дейін де әрбір азаматқа ашық болған, тек оның «ашық» екенін қара халық білмей жүрген. Біз «Әй, сізге болмайды, сіз Мәжілістің жиынына қатыспайсыз» деп ешкімді әлі қуған жоқпыз,
қоғам белсенділерінің өзі ғой, қатыспай жүрген. Енді тіпті кей азаматтарға өзіміз телефон шалып, қандай заң жобасы талқыланатыны туралы хабар беріп жүрміз. Кей азаматтар жиналысқа келеміз деп алып, жеме-жемге келгенде қатыспай жүр. Әйтпесе Мәжілістің жұмысы әуелден ашық, – дейді Майра Айсина.
Ал кезінде 9 жыл бойы депутат болған азамат Әбдіжәлел Бәкір мынадай пікір айтты:
– 9 жыл депутат болғанда байқағаным — заң жобасын белгілі бір комитеттің 2-3 адамы жазады. Қалған депутаттар қандай заң қабылданып жатқанын білмейді де. Қазір қабылданып жатқан заңдар — белгілі бір топтың мүддесін көздейтін заңдар болып жатыр. Өйткені халық қабылданған заңның өзіне қаншалықты пайдалы, не зиян екенін білмейді. Демократиялық қоғамда халық қабылданып жатқан заңдардың қандай мақсатта жазылғанын білуі керек. Әрине, 17 миллион халықтың барлығы бірдей заңның нендей мақсат-мүддені көздейтінін білуі қиын шығар, бірақ көзі ашық, көкірегі ояу азаматтар қабылданайын деп жатқан заң туралы міндетті түрде хабары болуы тиіс. Сонда ғана халық Парлментке сенетін болады.
Қарсы пікір білдірген адамды дереу оппозиционер деп атау дұрыс емес.
Тіпті ол шын оппозиционер болса да – ол да халықтың бір өкілі. Ол да жайдан-жай мәселе көтермейтін шығар? Біз қоғамның шын мәнінде түзеліп, ілгерілеуін қалайтын болсақ, сыни пікірлерден қашпауымыз керек. Қоғам — сынның арқасында өседі, — дейді экс-депутат.
Қысқасы, Парламент отырыстарынан саяси партиялар мен ұлтшылдардың бой көрсетуі — жақсы нышан. Мүмкін, келесі Парламентке ұлтшылдар мен оппозициялық партиялар да өтер. Кім білсін?
Бұрын біз кәдімгі депутаттар мен кәдімгі «ұлтшылдардың» бір үстелге отырып, бірдеңені талқылайды дегенге сенбейтін едік қой?