Баяғыда газет-журнал ақтарып, жатып алып кітап оқитын едім. Қазір ол әдетім өзгерді. Газет-журнал жоқ өйткені.
Бірақ енді қолым қалт етсе, «сотка шұқылап», ғаламторды ақтарамын. Тамақ үстінде де, төсекте ұйықтап бара жатып та сол пәледе атамның құны қалғандай бір қарап алмасам, бір нәрседен құр қалғандай боламын да тұрамын.
https://kaz.365info.kz/astanada-zina-or-adamdar-nege-k-p-myna-yz-bireudi-k-jeuimen-zh-redi-eken-226175
Шамасы, ол да бір «наркотик» секілді дүние екен. Онсыз тұра алмайсың.
Жап-жас қазақтың қызы. Жартылай жалаңаш қыз. «Жалаңаш қыз көрмегенсің бе?» деуіңіз мүмкін. Көрдік қой. Мені шошытқан қыздың жастығы, жалаңаштығы емес. Басқа. Суретінің астына жазып қойған жарнамасы шошытып отыр. Онда былай депті:
«Атым Айым. Жасым 18 де. Қазақпын. Студентпін. Платный бөлімде оқимын. Сол оқудың ақшасын төлеу үшін пәктігімді сатамын. Пәктігімнің бағасы — 2000 доллар. Қалталы азаматтарға құлаққағыс. Эскорттық қызметкеге де даярмын. Көңілдес болуға да әзірмін. Бірақ мұның бәрі — ақша. Бірге өткізген әр сағаттың, әр күннің бағасы әртүрлі».
Бұған не дейсіз? Рас, бұған дейін де үлкен қалада тұрған соң мұндайларды талай естігенмін.
«Қыздың пәктігі мұнша тұрады екен, сол пәктікті қайтадан тіккізу мұнша екен», деген сыбыс көп.
Бірақ ғаламторға суретін жүктеп, телефонын жазып, дәл осылай жарнама жасай қоймайтын шығар деп ойлаушы едім.
Бұл — бір қыздың жарнамасы.
Ертең осыны көрген басқа қыздар ақшадан қысылған кезде «пәктігімді сатамын» деп, өздерін жаппай жарнамалай бастаса не істейміз. Біз қайда барамыз?
Бүйте берсек, ел болудан, ұлт болудан қалмаймыз ба?
Кеше ғана ашық мойнын, ашық білегін қымтап, тізеден көйлек киіп, ар-ұяттан аттамаған ибалы қыздарымыз бүгінгі күні не болып кеткен?
Бұл – өте қауіпті тенденция. Әсіресе қазіргідей кедейлік пен жоқшылық жағадан алып, ұлтымыз иманнан безген шақта.
https://kaz.365info.kz/b-lingen-t-gi-zho-p-ktik-zhasatu-30-my-te-ge-t-rady-246672
Мұрат Жақыпұлы
Мақала VK-дағы “Атамның басы-ай” тобында қызу талқылануда