Әнші жарымен және балаларымен қазір Балиде демалып жүр. Ол көркем пейзаждар аясындағы фотосуреттерімен және жаңалықтарымен белсенді бөлісіп, жазылушыларының таңданысын ғана емес, қызғанышын да тудыруда.
Осы сәтті пайдалана отырып, әнші тиыннан тиын құрап жүрген өткен шағынан сыр шертті.
«Көреалмаушылық — жаман қасиет! 2000 жылы Алматыға Тараздан келгенімде, қалтамда 500 теңге ғана бар еді. Астымда көлігім бар, әскерден келгенде дереу жұмысқа кірісіп кеткем. Шымкент пен Тараздың екі ортасында бензин тасып, ағаларыма көмектесіп, еңбегіммен тапқан көлігім еді. Содан, қалтамда 500 теңге, жатар жерім апкем мен жездемнің үйі, жегенім осы кісілердің тамағы. Құдайға шүкір аш жүрген жоқпын.
Әрі-бері осы әнші боламын деп, кішкентайымнан армандаған мақсатыма жетудің амалдарын іздедім! Мұңайған сәттерім де болды.
Ағам ұрысып, қайт үйге деп қоймады. Тыңдамадым! Содан 2002 жылдан бастап Е. Жагалтаев деген продюсермен танысып, сонымен жұмыс істей бастадым. 2-3 жыл жатпай, тынбай, күні-түні студиядан шықпай еңбек еттім! Есімде сол сәттер! Бәрібір тиын санап жүрдім. Бірақ арманыма қатты сендім! Айтқанымнан қайтпан деп, одан әрі қатты еңбектендім! Аллаһқа шүкір, ешқандай көкем болған жоқ спонсор болып көмектесіп, өмір бақи қарыздар болатын!
Айтайын дегенім, ешкім аспаннан салбырап түскен жоқ бай болып! Біз де жүрдік студент болып, Тараздың базарынан пирожки жеп, біз де жүрдік сағаттап автобус күтіп. Біз де жүрдік гитарамыз бен домбырамызды аулаларда арқалап, ән айтып, арманға сеніп!
Кейбіреулер бар екен-ау осы басқалардың қалтасын санайтын. Соған қатты ыза болдым! Мен мұндайды көреалмаушылық деп білем. Ренжімесін!
Бәрібір мен ондайларды көңіліме алмаймын. Дегенмен айта кетуді жөн көрдім.
Аллаһқа шүкір, қазір отбасым, екі ұлым, бір қызым бар! Барлығы бірінші Алламның көмегімен, екінші ата-анамның берген білімі мен тәрбиесінің, үшінші бізді сүйіп тыңдайтын xалқымыздың арқасы! Сондықтан, айтайын дегенім, барлығы еңбекпен келеді! Армандарыңызға сеніңіздер! Бәрі де болады!» – деді Беркут.