Біреу өлсе, алдынан жарылқасын айта салу аз. Міндетті түрде “неден өліпті, қайтіп өліпті, қалай өліпті, қайда қойыпты, қанша жұрт жиналыпты?” деп, өліп бара жатқан жұрт.
Біреу сырқаттанып қалса, “не болыпты, жаман аурудан аман ба екен, әйтеуір” деп өтірік тілеулес болған бір теріс пиғыл…
Біреу ажырасып кетсе, “өзінен болған ғой, бүйткен ғой, сүйткен ғой…” деген табалау.
Біреудің басына іс түссе, “сол керек, шоқ-шоқ” деушілер.
Негізі адамнан өткен жексұрын тіршілік иесі жоқ па деп қаламын.
Жұлдыз Әбділдә
Фейсбук парақшасынан