Редакциямызға зейнеткер Шаймардан Шүйкеновтің хаты келіпті. Қатты айтыпты ақсақал. Халықтың пікірін білдірген екен. Алып бара жатқан ештеңесі жоқ. Халықтың көкейінде жүрген қарапайым дүниені жазыпты. Өгізді де өлтірмеген, арбаны да сындырмаған. Бірақ, сөзінде бәрібір шындық бар. Оқиық.
Әй, Жармахан бармысың бауырым?! Сайда саның, құмда ізің жоқ, үн-түнсіз кеттің ғой.
Көптен бері көрінбейсің. Дәл осындайда үн қатуың керек еді, негізінде. Қайда жүрсің? Халықтың арасына шықсаңшы. Науқан кезінде бір-екі рет төбе көрсеткенің кімге керек, Тұяқбай-ау?! Білсем жағдайың бар адамсың, оппозицияға да өз қалауыңмен кеткеніңді айтқансың.
Бірақ, айтар сөзің жоқ болса неге кеттің? Осы күнге дейін сенің әртүрлі басылымдарға берген сұхбатыңды үзбей оқып келемін. Іздеп оқимын керек десең. Сөйлегенде тау қопарасың, сеніп қаласың. Соның бәрі қайда?
Ойлап отырсам, біздегі оппозицияның өзі бей-берекет екен. Ауызбірлігі жоқ. Одан бұрын айтар ұсынысы жоқ. Соған дәл бүгін көзім жетіп отыр.
Осындайда, оппозиция деген атың бар Президенттің бастамаларына қатысты үн қататын қақың бар ғой. Президент дұрыс нәрселерді айтты. Тыңдадым. Бәлкім, осы дүниенің толықтыратын, жетілдіретін тұстары бар шығар, Тұяқбай. Сен қалай ойлайсың?
Оппозиция деген осындай болуы керек қой. Ол бар болуы керек. Ол халықтың арасында жүруі тиіс қой. Халықтың сөзін сөйлемесе, сайлауда бір-екі рет төбе көрсеткені кімге керек? 4 жылда бір рет інінен шығатын оппозицияға ойлап қарасаң, кім дауыс береді?
Әрбірден соң оппозиция деген мемлекеттің жауы емес. Ол да мемлекеттің мүддесі үшін жұмыс істеуі тиіс. Демек, сен дәл осындай кездері елдің алдына шығып, “әу” дейтін жағдайың бар еді, Жармахан. Өзің үшін емес, саған сенген қауымның алдында қарызыңды өтер едің, осы арқылы. Ал сен жоқсың. Осыдан кейін мен саған қайдан сенемін. Сенен көңілім қалды, басқаларынан да…
Шаймардан Шүйкенов,
зейнеткер