Суықтан келген әкім

Өткен онжылдықтарда өңірлер мен қалалардың басшыларын Президенттің тағайындағаны қаншалықты ақталғаны туралы дау айтуға болады, бірақ қазіргі уақытта сайлау науқандарына, онлайн-пікірталастарға және қатал саяси күреске қатысуға нақты артикуляциялық сұраныс қалың бұқарада пісіп жетілді.

Алматы Орталық Азияның ең ірі мегаполисі және Республиканың ең саясаттандырылған қаласы ретінде эксперимент үшін өте қолайлы, оның нәтижесі осы бағытта одан әрі жасалатын реформалардың жол картасы бола алады.

Ең дұрысы.

Шын мәнінде, біз жалғасып келе жатқан дағдарыс жағдайында, қаңтар оқиғаларынан алған жаңа жарақат әлі жазыла қоймаған, қоғамдық атмосфера шиеленісіп тұрған, барлық бюрократиялық вертикаль әлі де толқып, қалаған жарқын болашақтың бейнесі алаңдатарлықтай бұлыңғыр кезде тұрмыз.

Жағдайдың тұрақтануы (атып, жарып, өртеп жатқан жоқ) мемлекеттік аппарат пен халық бір айдан аз уақыт ішінде қалпына келді дегенді білдірмейді. Тұтастай алғанда, елге және қалаға өз жарақаттарын зерттеу, болған жағдайды талқылау үшін жаңа саяси тілді дамыту, байланыс нүктелерін табу және нақты диалог жасау тәсілін үйрету үшін мұқият терапия қажет.

Осындай кезеңде екі миллион тұрғыны бар қала басшысының нақты сайлауы (немесе одан да көп – мәселе толығымен түсіндірілмеген, бұның өзі жеке мәселе) ақылға қонымды мерзімде, ережеге сәйке. өтеді, ең бастысы көпшіліктің даусымен анықталады дегенге сену өте ақымақтық болар еді.

Ақорданың осындай итерацияны ағымдағы жағдайда жүзеге асыруы нәтижесі белгісіз, орасан шығындар әкелетін және жүйкені тоздыратын іс-шара болар еді.

Бір сөзбен айтқанда, бұл жағдайда қазіргі тағайындау тәжірибесі толығымен негізделген шешім. Дегенмен болашақта сайлау мәселесіне қайта оралу керек, ал оны қазірден талқылау қажет. Жаңа әкімнің міндеті – осы әңгімеге қатысты жағдай жасау.

Трагедия орын алғанға дейін қала адамдардың көптеп шоғырланған орны ғана емес, ресурстар мен айқын жетістіктері, өткір мәселелері, шиеленісті қайшылықтары мен ұзаққа созылған қақтығыстары бар қалаға айналған. Шын мәнінде, қайта құрылуы тиіс мегаполис туралы айтып отырмыз, ол шын мәнінде ел ауқымындағы алдағы өзгерістердің өзіндік тизері болады.

Ерболат Досаев, ең жақсы болмаса да, осындай міндеттер үшін ең ымыралы тұлға болып көрінеді. Осындай қиын кезеңде басшы ретінде тағайындау фактісі оны бұрынғы әкімдерден қалған қиын мәселелерге қатысты қажетті сақтық танытуға мәжбүр етеді.

Қазір әр бұрыштан естілетін агрессивті сын мен оның дәстүрлі алғашқы жүз күндегі жұмысына көп көңіл бөлу оны қалайда әлеуетті сайлаушылармен ортақ тіл табысуға, халықтың қолдауына ие болуға және жинақталған мәселелерді тиімді шешуге мәжбүр етеді.

Еңбек жолындағы жанжалды жағдайларды қарсыластар оның бұл қиындықты шешуге қабілетсіздігінің дәлелі ретінде пайдалануын, оның ауыр, бірақ қажетті сабақ ретінде алған тәжірибесі ретінде қарастыруға болады.

Оған табысты бизнес-карьерасына да кінә тағылды, алайда ізашарлардың әлсіздігі осындай қабілеттің жетіспеушілігі болар — олар бизнеспен, былайша айтқанда, үлкен лауазымдарды алғаннан кейін айналысты, ал Досаев кәсіпкер ретінде бастап, мемлекеттік қызметте алты жыл еңбек етіп, кейін қайтадан жеке секторға кетті. Неліктен оның коммерциялық мансабы оның табысты бизнес-менеджер, тиімді меншік иесі және ШОБ-тің психологиясы мен қажеттіліктерін жақсы түсінетін адам екенін көрсететінін ойламасқа?

Мұндай тәжірибесі бар адамдар (мәртебесіне қарамастан – ол әдеттегі “басекеге” ұқсамайды) біздің Республикалық маңызы бар қалаларымызды ешқашан басқармаған сияқты. Бүгінгі таңда таңдау оңтайлы (дегенмен, бұл лауазымға тағайындау және плебисциттің нәтижесі емес) және қазіргі жағдайда мүмкін болатын ең жақсы кандидатура.