“Орыстан бастап, негріңе дейін…”. Мұстафа Өзтүрік неге қынжылды?

 Бір ой мазалайды: мынау әр күн сайын әр жерде ұрыс-төбелес бұрқ ете қалып жатқан елде ештемеге сенім жоқ. Оның үстіне жеріміз түгін тартса майы шыққандай бай.

Міне, айтқаныма көнбедің деп, елімді елірген біреу басып алса қайтемін? Сонда қазағымның әйел-баласы, ер-азаматы әділетсіздік, қорлық көріп жатқанда, менің сонау алыста ауыздан ақ май ағызып өмір кешіп, шылп етпей отыра бергенім қалай болады?

Әлде, тезірек елге қайтып, сырттан қол жинап тұрсам ба?..

Елімді езгіге салғысы келгендер болса, қолында өлу үшін!