Өйткені, тоқ адамның көзі соқыр, құлағы керең келеді, оларға өнер де, ұлт та, ертеңгі күн де, дүниедегі өзгерістер де қажет емес, оларға қарын ғана қажет.
Солай өтерін өздері сезбейді, соны сезініп оларға жаның ашиды. Және бұл тақылеттің адамдары кеміп келе жатқан жоқ сияқты. Барлық ауру осында. Қайда барсаң да алдыңнан шығады.
Құранды ұран деп берсең, ұран деп, ұранды құран деп берсең, құран деп оқи беретіндер.
Оларға бәрібір. Бір қарыс жоғарылау үшін құран мен Төлетайды Абайыңмен қосып аяғының астына қоюдан тайынбайтындар бар.
Адамдармен араласқанды көп ұнатпаймын. Ойсыз көзді, санасыз басты кездестірем бе деп қорқам…
“Қарғын”
Дулат ИСАБЕКОВ.