Орыс десе, өре түрегелесіңдер. Қарапайым мысал айтайын, көлікпен екі рет далада қалдым.
Екеуінде де орыс ағайындар көмектесті. Біреуі үйге жетіп алғанша аккумуляторын беріп, өзі сол тұрған орнында менің қайтып келгенімді күтіп қалса, екіншісі 60 шақырым жерден сүйреп алып келді.
Екеуі де берген ақшамды алмай, это “божье дело” деді де кете берді. Мұны айтып жатқаным, көлігімді жөндеп берем деп алып, бір айдан астам уақыттан бері “ақ болды, көк болдымен” жүрген өз бауырларым я дұрыс жауап бермейді, я тоқетерін айтпайды, барсаң беті де қызармайды.
Ал оның басқа қанша шаруаға кесірі тиіп жатқаны айтпаса да түсінікті.
Айта берсе, мысал көп.
Бір қарағанда болмашы дүние сияқты көрінгенімен, бұл дерт осы күнде барлық деңгейдегі салаларға әбден жұғысты болып, қалыпты процесске айналып кеткен.
Жұрттың жапа-тармағай билік пен ақшаға ұмтылып, жуан болғысы келетіні де осыдан болса керек.
Өйткені біз зекігенді, боқтағанды, одан қалса, қорқытқанды ғана “түсінетін” біртүрлі түсініксіз халықпыз сондай.
Дәурен Берікқажыұлы
Фейсбуктегі парақшасынан