Өткенде спорттағы бір жарыста жүлде алған қарындасымызбен тілдесуге бардық. Тілімізді тістеп, өкініп қайттық.
Аты – Қарлығаш. Қазақтың қызы. Бірақ, қылығында да, тілінде де қазақтың қызына тән бір сипат жоқ. Ал деп сұрағымызды қойғанымыз сол күмілжіп қалды. Жауап бере алмайды. Екі сөздің басын әрең құрайды. Ең аяғы сұрақты орысша қойдық. Біздің де орысшамыз оңып тұрғаны шамалы еді.
“Мен негизинде казакша тусинем, бирак сойлей алмаймын” деді бір кезде. Не керек, сұхбатымыздың берекесі кетті. Біз орысша білмейміз, әлгі қыз қазақша қақпайды.
Таң қаламыз. Тәуелсіздік алдық. Әлгі қыз тәуелсіздік құрдасы. Тәуелсіздік құрдасы қазақша білмесе Қазақстан оңа ма?..