Осы фейсбукте ескі аккаунтымда бір “казашка” досым болды. Өзі жас, керемет сұлу еді. Жан баласын менсінбей отыратын, парақшасынан байқағаным өзіне қырындаған, мақтау айтқан жігіттерге жауап жазбайтын паң еді.
Оған мән бермейтін едім, кейін бір фотода оның бір италияндық қалада бір италияндық жігітпен құшақтасып тұрғанын көріп оның біздегі тәккаппарлығының сырын түсінгендей болдым. Енді қазір өз басым осы фейсбукте сылқым “казашкалардың” жайнап тұрған суреттерін көрсем, “осылар біздікі ме, әлде сіздікі ме Марко, Джон, Мехмет?” деп ойлайтын болдым.
Қыздары жігіттерін менсінбеген аз санды ұлтта ешқандай болашақ жоқ. Ол халық жаһандану дәуірінде көп ұзамай құрып бітеді. Осы сөз есте болсын.
Авторы: Олжас Әбіл