Халықаралық зерттеу және білім беру институты (Амстердам) әлемнің 35 елінде әлеуметтік зерттеу жүргізді. Нәтижесінде пандемия адамдардың дағдарысқа дейінгі өміріне күмән келтіріп, барлығына басқа көзқараспен қарауына мүмкіндік берді.
Шопингтен мәжбүрлі түрде оқшаулану тауарлар мен қызметтерді сатып алу бір сәттік қанағаттанумен байланысты екенін түсінді. Оның өмірге қажетті аз.
Әйелдер косметиканың жиналып қалғанын байқаған. Ал олардың басым көпшілігі бір немесе екі рет қана қолданылған.
Киім мен аяқ киім де солай.
«Респонденттердің басым көпшілігі алдағы уақытта жаңа нәрсені сатып алмас бұрын өз шығындарына мұқият қарайтынын айтқан».
Карантин өмірімізді бітпейтін жарыс пен бәсекеге құртатынымызды түсіндірді. Қоғамда қалыптасқан стандарттар «беделді» жұмыс орынын алу үшін оқу керек деп үйретті. Бірақ жұмыс ешқандай зейнет алып келмейтін. Алайда біз жоғары көтерілу үшін ары қарай оқып, үйренуді жалғастырамыз.
Біз уақытымызды керексіз іс-шараларға жұмсадық, себебі қоғамдағы мәртебеміз туралы ойладық. Бірақ бұдан өзін бақытты сезінген адамдар аз.
Төменде респонденттердің пікірін келтіреміз:
«Карантин мені бір сәт тоқтауға мәжбүрледі. Соңғы рет балалық шағымда осылай алаңсыз болған шығармын. Орта мектептен колледжге, колледжден магистрлік бағдарламаға. Мен осы уақытқа дейінгі өмірімнің тең жартысын алға қарай ұмтылып, қарбаласпен өткізіппін. Бірақ мәжбүрлі кідірістің соңғы екі айы «Мен қалған өмірімнің жартысын осындай қарқынмен өткізуге дайынмын ба, жоқ па?» деген ой салды.
«Пандемиядан кейінгі өмірімде біреудің алдындағы кезекті міндетімді орындауға құрылмайтыны анық»
Жұмыс пен қарбалас өмір тоқтағанда, адамдар «керекті» нәрселерге көп көңіл бөлгенін, достарымен азырақ араласқанын түсінді. Респонденттер отбасы мен достарына деген көзқарасын қайта қарағанын айтты. Яғни, қиын сәтте жанынан табылып, қолдау көрсеткендерге».
«Мәжбүрлі оқшаулану мерзімі алдымен бір аптаға, кейіннен айларға созылып кеткен кезде, рухыңды түсірмеудің жалғыз амалы — адамдардың өзіңе немқұрайлы қарамайтынына көз жеткізу».
Бұл да кең таралған жауаптың бірі. Бұрындары физикалық жаттығу жасамағандардың көбі фитнес, жүгіру, йога және басқа да жаттығулармен айналысты. Бұл оқшаулану режимін қиындықсыз өткізуге көмектеседі.
«Үйден шығуға қандай да бір сылтау іздеп, жүгіре бастадым. Күн сайынғы жүгіру үлкен күш-қуат береді екен. Ұйқым реттеліп, көңіл-күйім жақсарды, басқа да пайдалы әдеттерді қалыптастырдым».
Респонденттердің көбі үйде түрлі тәттілер пісіре бастады.
Олардың басым көпшілігі терезенің алдына ыдыстарда жалбыз, күнзе және т.б. шөптерді өсіре бастағанын айтқан.
Бос жер телімі барлар бақша өсірумен айналысқан. Мәселен, Ұлыбританияда карантин кезінде көкөністерді өсіру бойынша сұралымдар 600 есеге артқан.
Бүкіл әлем бойынша қойылған шектеулердің нәтижесінде адамдар үйден жұмыс істей бастады. Өзіңнің лауазымдық міндеттеріңді кеңседен тыс жерде, үйде орындауға болатынын түсінді.
«Кеңседегі жұмысқа қарағанда қашықтан жұмыс істеудің нәтижелігі төмен деген пікір аңыз болып қалды. Кейбіреулер үйден жұмыс істеудің үлкен артықшылығы бар дейді».
Респонденттер шектеулер алынған соң кеңседегі жұмысқа оралуға мәжбүр болдық деп мұңаюда. Олардың ойынша, жолға көбірек уақыт кетеді және ұйқы қанбайды.