Қазақтың қай еркегі қазан-ошаққа араласып еді? «Құнанбай Ұлжанға ет турасты», немесе «Абай Әйгерімге тұшпара түйісті» деп келетін сөйлем кісіні күлкіге шақырар еді, ия?
Асылдарға барыспайық, асылы қазақ еркегі қазан-ошақтың басына баруды аса ойламаған. Қазан ошақ болғанда, ас әзірлеу, ас үйдегі әйелге көмектесу жағына салғырт еді. Қазір қит етсе тамақ пісіріп жатқан суретін салатындар пайда болды. Ас мәзірін ұсынатындар бар. Әлгі ас үйдің маңындағы бағдарламалар ше, сол тұстан сәлем жолдайды.
Кезінде бізге де ұсынған. Бірнеше рет. Сыпайы ескерттік: «Ас үй біздің түсінікте тек тамақтанатын орын, өзгені әйелге сеніп тапсырғанбыз».
Кейде байқап қаласың, арналарды аттап келе жатқанда.. анау да аспаз, мынау да шебер… Мықты бір ағам айтады. «Әй, жігіттерді ас үйден қуатын кез келді. Біз ғой айта алмаймыз, сендер анау желілерде жазасыңдар ғой. Айтыңдаршы, батырып. Әлгі жұлдыз деп жүргендерің жігіттікті насихаттасын. Асық ойнасын, ептілік. Мылтық атсын, дәлдік. Тіпті турникке тартылсын, шымырлық. Пышақ ұстап, салат турған қай салтың? Кейде спортшың да жүреді. Айтшы, аулақ жүрсін, ас үйден… онсыз да ұсақталып барамыз…».
Айтайын, аянып қалам ба…
Аман Сейтканов
Фейсбуктегі парақшасына