Біздің сатирик-юмористер тек қазақтың кемшілігін айтумен-ақ атын шығаратын сияқты.
Оның жалқаулығы, жағымпаздығы, әй, шешең-деп айтатыны, қорқақтығы, жалтақтығы, т.б тізе берсең осы қасиеттің бәрін бір қазақтың басына үйіп қойғандай сөйлейді.
Өткен жылы қайтыс болған М. Н. Задорновтың концерттерін көріп отырмын. Ол кісі де орыстың кемшіліксіз еместігін айта келеді де, сол кемшілікті орыс ұлтының ұлттық ерекшелігіне жатқызып, көрерменін шабыттандырады.
Арасын да тарихтан сыр шертіп, Россияның алғашқы адамдардың отаны екенін, Рим империясының негізін салған эттрускілердің кәдімгі ежелгі русьтер екенін айтқаны қандай мақтаныш туғызады.
Орыстардың ақымақтығы -олардың батысқа деген еліктеуі ғана деуінде қандай терең сыр жатыр.
Бізде осындай масштабта ойлайтын сатирик бар ма? Әңгімеміз- құда-жекжат, келін-ене арасындағы әңгімеден аспайды.Әртістің аты сәл шыға бастаса, билікке қызметке кетеді, немесе бизнесін ашады.
Мынау қазақ КВН-шиктер де екі сөзінің бірі, қазақтың аңқаулығы мен жалқаулығын айтудан аспайды.
Әлде бізде мақтаныш тұтатын тарихымыз жоқ па? Біздің тарих олардың тарихынан круче болмаса, кем емес. Сахна төрінен осыларды айтатын адам жоқ сияқты.
Сұлтан Сүлеев
Фейсбуктегі парақшасынан