Қаптаған бастықтардан қашан құтыламыз?

Қазір қазақта бастық балалату мода. 20-30 орынбасардан ұстайтын “Самұрық-Қазыналарға” қарқылдап жүріп бұл дерт ең демократиялы мамандық болуы тиіс журналистикаға да жеткенін байқамаппыз.

Өткенде бір газеттің құрамын көрдім 1 төраға, 3 орынбасар, 1 кеңесші… Сөйтіп Бас редакторға әзер жетесің. Оның да қолақпандай екі орынбасар, жауапты хатшысы бар… Одан ары қаптаған бөлім басшылары. Содан салмағы әлгі газеттен бір мысқал кем емес, азуы да, ақылы да бар басқа басылымның басшылық құрамын қарадым. Біріншіден екі есе аз. Сұрақ: екінші басылымға БАСы екі есе мықты істейтіндер жиналған ба?
Телевизия саласы да сол. Республикалық арналардың нөпір қызметкерлерін көргенде шайқалып кетесің. Ескі жүйемен жұмыс істесең ана әскермен тәулікте 24 емес, 26 сағат болса да қиналмай жабуға болар еді. Ал жаңа жүйе бойынша аутсорсинг болуы керек? Аутсорсингті бақылау үшін қаптаған бастық керек.
Онда ана нөпір не үшін керек? Ол нөпірмен тілдессең де біріне бірі бастық.
Бас көп болғаны жақсы ғой, бірақ бастық балалаған жерде басқатырғыш та көп пе деп қалдым…

Серік Әбікен