Қорғанға жақын жерде Марғұлан атындағы Археология институты қызметкерлерінің көз алдында қазылған алып карьерге құрылыс және жүк техникалары келіп, құрылыс қоқыстарын төгіп жатыр.
Біз сол жерге институттың археологы Ерлан Қазизовпен бірге шықтық. Біздің көз алдымызда трактор карьерден белгісіз бағытқа беттеді. Содан кейін құрылыс қоқыстары бар жүк машиналары бірінен соң бірі келе бастады. Ол арнайы орындарда қалдықтарды көму ережелеріне қайшы, тікелей карьерге тасталды. Ерлан Қазизов аудан әкімдігі қызметкерлерінің келуін күтті. Бірақ, өкінішке қарай, аудандық билік тарихи қабірдің вандалды жойылу орнына келмеді.
— Көріп отырғандарыңыздай, №3 қорған үйіндісінің шығыс бөлігі қираған, – деді Ерлан.
— Жалпы бұл не карьер?
— Мен бұл карьердің не екенін білмеймін, ол рұқсат етілмеген, өйткені мұндағы жер аудан әкімдігіне тиесілі. Мұнда не болып жатқанын кеше, отбасыммен серуендер жүргенде көрдім. Әлбетте, дабыл қақтым.
Себебі 2016 жылы әкімдіктің сұрауы бойынша біздің институт археологиялық ескерткіштердің жоқтығына немесе болуына қатысты археологиялық сараптама жүргізді
Мен бұл жұмысты әріптестеріммен бірге жасадым. Біз сақ дәуірінің көрнекі 4 қорғанын анықтадық. Осы факті бойынша бізге сол 2016 жылы әкімдікте қорытынды берілді. Бұл аумақта ешқандай жер жұмыстары болмайды деген уәде берілді.
— Бірақ, түсінгеніміздей, жазбаша қаулы жоқ қой?
— Жоқ.
— Қорғандардың археологиялық құндылығын біреу ресми түрде тіркеді ме?
— Иә, біздің сараптама тіркеді! Бұл қорғандар біздің дәуірімізге дейінгі 7, 4, 3 ғасырларға жатады.
— Олар бос па? Онда ештеңе жоқ па?
— Белгісіз. Оларды ешкім зерттемеген. Олар Алматы қаласындағы ескерткіштер жинағында есепте тұр. Яғни, қорғауда. Бірақ, көріп отырғаныңыздай, олар жойылады.
— Мұны кім жасайды?
— Білмеймін. Бірақ әкімдіктің хабарынсыз біреу бірдеңе жасайтынына күмәнім бар. Жер мемлекеттің иелігінде. Биліктің үнсіз келісімімен тарихи ескерткіштер осылай “қорғалады”.
Біздің проблемамыз – кез келген жер жұмыстары кезінде заңнамалық түрде археологиялық сараптама жүргізілуі тиіс. Бірақ бұл жұмыс істемейді. Оларды тек ірі құрылыс компаниялары жасайды. Ал қалаларда және қалаларға іргелес аумақтарда әкімдік мұндай сараптамаға іс жүзінде тапсырыс бермейді. Ондай өте сирек кездеседі. Сондықтан қала ішінде немесе оның аумағында орналасқан көптеген ескерткіш жойылады.
— Ал 2016 жылдан бастап қорғандардың тарихи құндылығы анықталса, неге зерттелмеген?
— Ескерткіштерді зерттеудің тұтас әдістемесі бар. Зерттеу үшін мемлекет қаржыландыруы қажет. Біз бұл ескерткіштердің тарихи құндылығы туралы қорытынды жасадық, сондықтан олардың жанында кез келген жер жұмыстарын жүргізу кезінде зерттеу жүргізу керек. Немесе рұқсат бермеу керек.
— Мемлекет бұл туралы біле тұра, бұл жұмыстарға тапсырыс берген жоқ па?
— Мүмкін сол кезде бұл мақсаттарға ақша болмаған шығар, мен кешігу себептері туралы білмеймін. Бірақ қорғандардың қирап жатқаны шындық. Олардың бәрін зерттеудің қажеті жоқ, өйткені қазба жұмыстарынан кейін қорған жоғалады. Бірақ оларды тарихи жад ретінде сақтау, әсіресе біздің сараптамадан кейін қажет және маңызды.
— Енді не болады? Биліктің әрекеті қандай болуы керек?
– Карьерлерді қазу қорғанды апатты жағдайға айналдырғандықтан, әкімдік зерттеуді қаржыландыруға ақша бөлуге міндетті.
Сонымен қатар, мемлекеттің қорғауындағы осындай тарихи ескерткіштер бар қалаларда бүкіл мемлекеттік инспекциялар жұмыс істейді,
бұл ескерткіштердің жағдайын бақылауға және қорғауға міндетті.
– Наурызбай ауданының әкімдігіне не болып жатқандығы туралы хабарладыңыз ба?
– Кеше (9 наурыз 2021 жыл. – Ред.) әріптестерім әкімдікке барғанын хабарлады. Институт сондай-ақ әкімдікке хат дайындайды. Біз олардың өкілдерін осында шақырдық, бірақ көріп отырғаныңыздай, инспекция да, әкімдік те жоқ.
Жақында қорғандардың айналасында жаңадан отырғызылған ағаштар пайда болды. Яғни, тарихи ескерткіштердің құндылығын билік теориялық тұрғыдан мойындайды. Алайда, үш жағынан ағаштармен көмкерілген, ал төртінші жағынан қираған қорғанға көз жассыз қарау мүмкін емес.