Қазақстанда өмір сүру — уақытты текке өткізу дейді, Америкаға біржолата көшіп кеткен Темір Хан есімді бұрынғы қазақстандық студент. Ол өзінің facebook-тегі жеке парақшасында Қазақстанда әлі студент болып, оқып жүргендерге өзінің кеңесін береді:
«Мен КазГУ-дің (әл-Фараби атындағы Қазақ ұлттық университеті) халықаралық қатынас факультетін оқып, тәмамдадым. 18 жасымнан, яғни бірінші курстан бастап АҚШ-та түрлі бағдарламалармен болдым.
Ұйқысыз түндер, емтихандар, аралық бақылау емтихандары және тағы басқасы, осылай күн өте берді… Емтихан тапсырарда жүйкең әбден жұқарып, зачеткаға қол қойдыру үшін есік-есікті сығылап жүргенің.
Балл жинау, өзін маңызды сезінген ағалар жайғасқан түкке керегі жоқ форумдарға қатысу…
Студенттерді шетелге жолдауға дайындап жатқан орталық. Сол кезде «мұнша көп адам шетелге неменеге барады» деп ойлаған болатынмын. Жарайды, мен — патриотпын ғой. Қаламын, әрине.
Көп уақыт өтпеді. Менің теңге жинағымның 30 пайызын девальвация «жеп» қойды.
Диплом, мантия. Қуаныштан «шәпкімізді» аспанға аттық. Мемлекеттік қызмет. Айлығы — 65 мың теңге және «қазақбайша менеджмент».
Әділетсіздік, тамыр-таныстық, карьералық сатымен көтерілу деген жоқтың қасы…
АҚШ-ты армандау, тәулігіне 150-200 доллар жалақыны аңсау…
Бастықпен сөз болды, түсінбеді, жұмыстан шығарды. Пойызға билет алып Алматыға тарттым… Жазық дала, селдіреген қурайлар. Стансадан қақталған балық алып кірген апалар. Төсек жаймасы кір купе. Қайнаған шай, қант… І-ші Алматы вокзалы. Ата-анам. Жүздері сұраулы…
Елішіліктегі сұхбат, виза, билеттер. Ақыры Нью-Йоркке оқуға аттандым.
Арада осынша уақыт өткенде менің тек бір өкінішім болды. Ол – халқының 90 пайызы елінің емес, жеке басының пайдасын ойлайтын Қазақстанда емес, АҚШ-та қалып, болашағымды құруды ертерек ойламағаным.
18 жасымда Нью-Йоркте алғаш болған кезде өзімді ойлауым керек еді, сөйтіп сол арадан өмірімді құруды бастауым тиіс еді.
Әрине, өкінішті. Әке-шешем ақшасын төлеген КазГУ-де өткізген бос күндерім-ай. Мемлекеттік қызмет табалдырығын текке тоздырған уақытым-ай. Менің алғысым шексіз алтын ұстаздарым бар, әрине.
АҚШ-та бәрін қайтадан пысықтауға тура келді, сол кезде отандық университетте оқудың мағынасыз екенін жақсы түсіндім.
Қазақстанда әлі студент болып, оқып жүргендерге берер кеңесім:
Өз өмірлеріңді өздерің құрып, өз болашақтарың үшін тер төгіңдер!
Сіздер ата-анаңыздан басқа ешкімге керек жоқсыңдар. Ал сіздер мемлекет үшін керексіздер ме? Оны ата-аналарыңыздан сұрап көріңіздер. Әсіресе, зейнетақы қорындағы ақшасы жайлы сұрап, одан қорытынды шығара беріңіздер.
Әлі кеш болмай тұрғанда барлық күдік пен күмәнді сілкіп тастап, өз өміріңізді құруды бақ қуатты ететін жерден бастап кетіңіз!
Міне, менің берер кеңесім осындай».