Білесіз бе, бізді Тәуелсіздік құтқарды. Жер бетінен ұлт ретінде жоғалмасақ та, бізді орысқа айналдырып тынар еді. Біржолата. Біздің атымыз Андрей, сіздің атыңыз Сергей болар еді. Бұл жоғалудың алғашқы нышандары.
Орыстану үрдісі Тəуелсіздік алғаннан кейін тоқтауы, тоқырауы керек еді.
Бірақ олай болмады. Тоқтаған жоқ. Біз əлі де болса орыстану үстіндеміз.
Орыстанған қазақтар əлі де бар, əлі де көп, анығы. Олардың балалары да өздеріне ұқсайтын болады. Сабақтастық үзілмейді. Олардың қатары өзгеріп, толығып жатқаны содан.
Орыстану үрдісін қалай тоқтатамыз?
Орыстанған қазақтарға адасып жүргенін қалай жеткіземіз?
Бұдан бұрын немесе осы уақытқа дейін еліміздегі қанша ұлт өкілдерін қазақтандыра алдық? Жалпы, бізде мұндай саясат жүргізілді ме? Жоқ, əрине.
Өйткені, бұл біздегі көпұлттылық ұстанымына сай емес.
Осы уақытқа дейін қазаққа айналған орысты немесе басқа ұлт өкілдерін көзіміз көрмепті.
Көрсек те сирек. Сирек болғандықтан өзге ұлттың өкілі қазақша сөйлей қалса, айналып- толғанамыз, асты-үстіне түсеміз.
Өйткені, «ол сөйлеуге тиіс, оған таңғалатын түк те жоқ», деген түсінік бізде əлі қалыптаспаған.
Қазақтандыру саясаты сонда қашан жүргізіледі?
Біз бүгін де, ертең де, болашақта да орыстанғандармен алысып өтуіміз әбден мүмкін.
Себебі, орыстану əрдайым оңай, ал қазаққа айналу – соншалықты қиын. Иə, солай…